تدبر در قرآن کریم

فَإِنْ تَوَلَّوْا فَقُلْ حَسْبِيَ اللَّهُ لا إِلهَ إِلاَّ هُوَ عَلَيْهِ تَوَکَّلْتُ وَ هُوَ رَبُّ الْعَرْشِ الْعَظيمِ
پس اگر روی گرداندند، بگو خدا مرا کفایت می کند که جز او هیچ معبودی نیست ، بر او توکل می کنم و او پروردگار عرش بزرگ است
#سوره_توبه_آیه_129
این آیه درمقام تعلیل حکم وجوب پیروی و اطاعت از رسول الله (ص ) است ، چون به رسول خود می فرماید: اگر افراد معاند اعراض کردند، تو بگو خدا مراکافیست وهیچ معبودی جز او نیست ، یعنی پیامبر از آنجا که از همه اسباب ظاهری قطع نظر کرده و تنها به خدای لاشریک اعتماد نموده ، خدا او را کفایت می کند، چون جز او هیچ معبود و کفایت کننده ای نیست و توکل یعنی اینکه بنده ، پروردگارش را وکیل خود بداند و او را مدبر امور خویش دانسته و به مسبب الاسباب تکیه نماید، زیرا هیچ اعتمادی به اسباب ظاهری نیست و سررشته همه اسباب بدست اوبوده و اوست صاحب ملک و سیطره ، که پادشاهی او بر همه موجودات گسترده است و مدبر همه عوالم و کائنات می باشد.
@quran